வட்டமும் சதுரமும்.

பயணவிவரம் பகுதி 1


இந்த முறை ஊருக்குப் போனது வழக்கமான 'சதுர' முறையிலெ இருந்து 'வட்டமா' ஆகிருச்சுங்க.புரியலீங்களா?


சரி, இப்படி சொல்லிரட்டுமா? எ.ஆ.மு & எ.ஆ.பி.


எழுத ஆரம்பிச்சதுக்கு முன்னே, எழுத ஆரம்பிச்ச பின்னே!!!! ( சந்தடிசாக்குலே இதையும் சொல்லிக்கறேன்.நான் எழுத ஆரம்பிச்சுச் சரியா ரெண்டு வருசம் ஆகுதுங்க. அதுக்குமுன்னே சின்னச்சின்னதா நம்ம தமிழ்ச்சங்கஆண்டுமலர்லே சிலவருசங்களா எழுதுனதைக் கணக்குலே(!) சேர்த்துக்கலைங்க)


முந்தியெல்லாம் ஊருக்குப் போகலாமுன்னு முடிவு செய்யறப்பவே அங்கே இருந்து 'வாங்கி'வர்ற லிஸ்ட் எழுத ஆரம்பிச்சுருவேன். எதுவும் வுட்டுறக்கூடாது பாருங்க. அடிக்கடி எங்கே போகமுடியுது? கடைசியாப் போயே வருஷம் மூணாச்சு.


இப்பத்தான் வலைஞர் வட்டத்துலே இணைஞ்சுட்டோமே! அதானாலே நமக்கு ஊருஒலகமெல்லாம் தம்பி, தங்கைங்க நிறைஞ்சு போயிட்டாங்கல்லே. கூடியவரை நாம எந்த ஊருக்குப் போறோமோ அங்கே இருக்கற வட்டங்களை( அட, நட்பு வட்டங்களைப்பா!) சந்திச்சுரணுமுன்னு ஒரு தீர்மானம் போட்டுக்கிட்டு நம்மைச் சந்திக்க விரும்பறவங்க விவரத்தையெல்லாம் பதிவுமூலமே சேகரிச்சுட்டேன். அநேகமா எல்லாருமே 'செல்' நம்பர் தந்திருந்தாங்க.


ச்சென்னையிலே காலு குத்துனப்பத்தான் தெரிஞ்சது 'செல் இல்லாதவன் புல்'ன்னு! ஜோதியிலே கலந்துரணுமேன்னு அவசர அவசரமா ஒரு 'சிம்'கார்டு வாங்கிக்கிட்டேன். ஏர்டெல்! இதுக்குக்கூட ரேஷன்கார்டு கேக்கறாங்கப்பா. இந்தவிஷயத்தை என்னோட அண்ணன் கையிலே விட்டுட்டதாலே தப்பிச்சேன்னு வச்சிக்குங்க.



கைப்பையிலேயே எப்பவும் வச்சுக்கிட்டு இருந்த லிஸ்ட்டை( ஆக்களோட செல் நம்பர் லிஸ்ட்டுங்க) எடுத்துவச்சுக்கிட்டு நானும் செல்லும் கையுமா ஆகிட்டேன். நம்ம கிருபாசங்கர், ஸ்டேஷன் பெஞ்சு ராம்கி, அல்வாசிட்டி விஜய், அருணா ஸ்ரீநிவாஸன் இப்படிச் சிலபேரைக் கூப்புட்டு வந்த விஷயத்தைக் கொஞ்சம் கசிய விட்டேன்.


இது எல்லாத்துக்கும் முன்னாலே, காலுகுத்துன ராத்திரிக்கு மறுநாள் விடியக்காலையிலே பக்திப் பரவசத்தோட நம்ம வூட்டுக்கு ரொம்பப் பக்கத்துலே இருந்த திருப்பதி தேவஸ்தானம் நடத்தற பெருமாள் கோயிலுக்குப் போனோம்.


எப்பவும் அங்கே துளசி, ரோஜான்னு பூ வித்துக்கிட்டு இருப்பாங்கதானே. இப்பப்பார்த்தா இதுங்கூட அடிஷனலாஅல்லி/தாமரைன்னு பிங்க் நிறத்துலே ஏராளமா துளசி கூடவே இருக்கு. என்னன்னு கேட்டா 'ஹஸ்பெண்டுக்குத் துளசியும், ஒய்ஃப்க்குத் தாமரையுமாம். இந்த ஒய்ஃப் எங்கே இருக்குன்னு மேல்விவரம் கேட்டா, நம்ம பூக்காரப்பொண்ணு(பேரு சாமுண்டீஸ்வரி)
'என்னாம்மா இப்படிக் கேக்குற? ஊருக்குப் போயிருந்தியா? எவ்ளோ நாளாச்சு, உள்ளேமகாலட்சுமி வச்சு.அதுக்குத்தாம்மா இந்தப்பூவு'ன்னு சொல்லிக் கையிலே இருந்த பூவை (அல்லியா தாமரையான்னு தெரியலைங்க)அதோட காம்பை ஒரு கையிலே புடிச்சுக்கிட்டு அதோட தலையிலெ ஒரு தட்டு. ஹை! பூ இதழ் இதழா மலர்ந்துருச்சு!அன்றலர்ந்த தாமரை....ஆஹா..... ஒரு ரெண்டு முழம் துளசியை அலுங்காமக் குலுங்காமப் பந்தாச் சுருட்டி அதன்நடுவிலே ஒரு தாமரை.


பத்து ரூபா கொடுத்துப் பூவை வாங்கிக்கிட்டு உள்ளே போனா, பெருமாள் பக்கத்துலே அவருக்குவலதுபுறம் சாக்ஷாத் மகாலக்ஷ்மி. மூக்குலே நத்து, கழுத்துலே நீலக்கல் அட்டிகை, காசுமாலைன்னு அமர்க்களமாப் பட்டுப்பொடவையோட அமர்ந்த திருக்கோலம். ஆனா முகத்துலே சிரிப்பே இல்லை. பெருமாளைப் பார்த்தால் வாயோரம் ஒரு புன்முறுவல். அய்யா நல்லா சிரிக்கறார். அம்மா ஏன் இப்படின்னு மனசுலே தவிப்பா இருக்கு. திரும்பஉத்து உத்துப் பார்க்கறேன். ஒரு 'கன்சர்ண்டு லுக்' இருக்கு. அதுக்குள்ளே கூட்டம் நகர்ந்து நம்ம முறை வந்துருச்சு,சாமி முன்னாலே நிக்கறதுக்கு. பயபக்தியோடு அந்தப் பூவை நீட்டுனா, அதை ஒரு கையாலே வாங்கி, பெருமாள் பாதத்துலே ஒரு கடாசு கடாசுனார் பட்டர். அதுலே இருந்த தாமரை தரையிலே விழுந்தது. நமக்குத்தான் மனம் பதைச்சதே தவிர, அவர் அதையெல்லாம் கண்டுக்கலை. இப்பத்தெரிஞ்சுபோச்சு, அம்மாவின் 'லுக்'குக்கு என்னஅர்த்தமுன்னு.


தீபாரதனை காட்டும்போதும் நம் கையில் இருக்கும் நோட்டுக்கேத்தபடிதான் நாம் கண்ணில் ஒற்றிக்கொள்ள 'முறை' வருது. இத்தனைக்கும் 'காணிக்கைகளை உண்டியலில் சேர்க்கவும்'னு எக்கச்சக்க அறிவிப்புப் பலகைகள். இதையெல்லாம் ரொம்பப் பொருட்படுத்தக்கூடாதுன்னு மனசை எச்சரிக்கை செஞ்சுக்கிட்டே தியானமண்டபம்/ஹால்லே வந்து உக்கார்ந்த பிறகும் மனசு ஒருமுகப்படலை. என்னமோ சரியில்லைன்னு ஒரு தோணல்.
அடுத்தடுத்த சிலநாட்களும் இதேதான். அப்பத்தான் ஒண்ணு கவனிச்சேன். சாமி சிலைகளுக்கும் நமக்கும் நடுவிலேஒரு ச்சின்ன இடுப்பளவு உயரமுள்ள தடுப்பு இருக்கே, அது பூஜை செய்யற பட்டருக்குத்தானே? அதுக்குள்ளேயும் சிலர் போய் சாமிக்குப் பக்க்க்க்க்க்க்க்க்க்க்க்கத்த்துலே நிக்கறாங்க. அவர்களுக்குத் தனிமரியாதை. யாரோ பெரியமனுஷங்க, வி.ஐ.பி.ங்க போலன்னு பார்த்தா, இல்லையே(-: ஆனா குபேரனோட பிரதிநிதிங்களா இருந்தாங்கன்னுகாசு கைமாறினப்போத் தெரிஞ்சது.


திருப்பதியிலேதான் இப்படின்னா, இங்கேயுமா? கடவுளுக்கு முன்னாலே எல்லோரும் சமம் இல்லையா? மனசுலேபெரிய உறுத்தலா இருந்துச்சு. ஆனாலும் தினமும் விடாமப் பூ வாங்குனேன். காரணம் எனக்கு அந்த 'சாமுண்டீஸ்வரி'யைப்பிடிச்சுப்போச்சு. நல்ல களையானமுகம். புன்சிரிப்பு. 'லட்சுமிகரம்'னு சொல்வாங்களே அது... கையில் ஒரு அஞ்சு
மாசக் குழந்தைவேற. அவுங்களுக்கு ஒரு உதவியா இருக்கட்டும்ன்னு......


எதுக்கும் ஒரு முடிவு வர்றதுபோல மன உளைச்சலுக்கும் ஒரு முடிவு வந்துச்சு. எப்ப? 9 நாள் கழிச்சு!


தொடரும்....