வாங்களேன் ஒரு (?) காஃபி குடிக்கலாம்.... (பாலி பயணத்தொடர் 12 )

அடடா.....  ந்யோமேனுக்கு நம்மீது எவ்ளோ அக்கறைன்னு புல்லரிச்சுப் போச்சு. " காஃபி குடிக்கறீங்களா?  இங்கே பக்கத்துலேதான். நாம் போகும் வழியில் " என்றார். நல்ல காஃபியான்னா...  அது காஃபி ப்ளான்டேஷன் என்றார்.  அட!  அப்போ காஃபி சூப்பரா இருக்கும். இதுவரை  ப்ளாண்டேஷன்  உள்ளே போய் பார்த்ததில்லையே:(    சலோ  காஃபி  ப்ரேக்..........

இருவதே நிமிசப் பயணத்தில்  டேபாசாரி(Teba sari)  ப்ளான்டேஷன் வந்துருந்தோம். இது அக்ரோடூரிஸம் (Agrotourism) என்ற வகை என்பது   அங்குள்ள போர்டு பார்த்துத்தான் தெரிஞ்சது.ரெண்டு வண்டிகள் கார்பார்க்கில். நாங்க மூணாவதாப் போயிருக்கோம்.

ஒரு இளம்பெண் வந்து எங்களை வரவேற்று உள்ளே கூட்டிப்போனாங்க. காஃபி குடிக்க ந்யோமேனையும் கூப்பிட்டப்ப 'நீங்க முதல்லே போங்க, நான் இதோ வரேன்'னார். வேலிகட்டி உள்ளாற நிறைய செடிகொடிகளா இருந்ததை ஒரு அஸ்வாரஸ்யமாப் பார்த்துக்கிட்டே பின் தொடர்ந்தேன் அந்த பொண்ணை. பெயர் கூட என்னவோ சொன்னாங்க. இப்போ சட்ன்னு நினைவுக்கு வரலை:(

பிங்க் நிறத்தில்  மரத்தண்டில் ஒட்டிப் பிடிச்சுருந்த பழங்களைக் காட்டி இதுதான் கோக்கோ என்றதும் சட்னு  மின்னல் அடிச்சது மனசில்!  அட! இப்படியா இருக்கும்!!!  ஆர்வம் திரும்பி வந்துருச்சு.  அடுத்து இஞ்சியும்  மஞ்சளுமா தளதளன்னு இலைகளுடன் செடிக்கொத்துகள்.  பெரிய இஞ்சியான்னு கேட்டேன்.  யானை இஞ்சியாம்! சிகப்பு வகை கூட இருக்குன்னாங்க.

கிளைகளில் முத்துமணிகளை வரிசையாக் கோர்த்துப்பிடிச்சுருக்கும்  காஃபிச்செடிகளைக் கண்டதும் கண்கள் விரிஞ்சது உண்மை.  நம்ம வீட்டில் இருக்கும் ஒரே ஒரு காஃபி செடியில் இந்த ஆறேழு வருசத்தில் ஒரே ஒருமுறை மூணே மூணு பழம் கிடைச்சது. அதுக்கே நான் ஆடுன ஆட்டம் கொஞ்சநஞ்சமில்லையாக்கும்! பதிவெல்லாம் கூடப் போட்டுருந்தேன்.  புதுச்செடிகள் வருமுன்னு  அந்தப் பழங்களை மீண்டும் நட்டு வச்சு இப்போ ஒன்னரை வருசம் ஆச்சு. கப்சுப்ன்னு கிடக்கு தொட்டி மண்ணில்:(

ஹைய்யோ  ஹைய்யோன்னு  வாய் தோறாமல் சொல்லிக்கிட்டு இருந்ததைக் கொஞ்சமும் சட்டை செய்யாமல் இருந்தார் கோபால்.  சின்ன வயசில் காஃபித் தோட்ட அனுபவம்  இருந்துருக்குன்னு ஒரு கெத்து!

ரெண்டு தனித்தனி கூண்டுகளில் ரெண்டு மிருகங்கள்  ஒரு விநாடி நின்ன இடத்தில் நிக்காமல் குறுக்கும் நெடுக்குமா போய்வருது. க்ளிக்குக்குச் சரியா அகப்படலை.  நரியோன்னு முதலில் நினைச்சாலும்.... இது  நரி இல்லை. புனுகுப் பூனை!!!!

நல்ல தரமான காஃபிப் பழங்களைப்பொறுக்கி எடுத்துத் தின்னுமாம். தின்னட்டுமே...யார் வேணான்னாங்க?  தின்னுட்டு?  கொட்டையைப் பிரிச்சு எடுத்துப் பழத்தை மட்டும் தனியாத் திங்கத் தெரியாதாம் இதுகளுக்கு. அப்படியே 'லபக்'தான்.  பழம் மட்டும் செரிச்சு, செரிக்காத கொட்டைகள் 'வெளியே' வருது பாருங்க,  அது அத்தனையும்  காசு!!!!  அம்பது கிராம் காஃபிப்பொடி  பதினேழரை யூ எஸ் டாலர் ! ஒரு லட்சத்து எழுபத்தி அஞ்சாயிரம் ரூபாய்.  (அம்மாடியோவ்!!!)

அந்தக் கொட்டைகளை எடுத்துச் சுத்தம் செஞ்சு  அதை வறுத்து  காஃபிப் பொடியாவும் காபிக்கொட்டையாவும் விற்பனை. Luwak Coffeeன்னு  சொல்றாங்க. (  Luwak, the Asian Palm Civet)

superb, exotic taste and aroma என்று உலகின் காஃபி ப்ரியர்கள் போற்றுகிறார்களாம்.  ஐயோ.... (yuck)

இன்னும் குறுமிளகு, கிராம்பு, வனிலா  எல்லாம்  பயிரிட்டு இருக்காங்க.

 தோட்டத்தில் சின்னதா ஒரு குடிலுக்குள்  இங்கே உள்ள விளைச்சல்களை  மூங்கில் தட்டுகளில் காட்சிக்கு வச்சுருக்காங்க. விறகு அடுப்பு மூட்டி காஃபிக்கொட்டை  வறுப்பும் அதை இடிச்சுத் தூளாக்க உரலும் உலக்கையுமா  ஒரு  'செட்டிங்' நானும் கொஞ்சம் இடிச்சுப் பார்த்தேன்:-)

சரி, வாங்க  காஃபி குடிக்கப்போகலாமுன்னு  கூட்டிப்போனாங்க.  இன்னொரு பெரிய  குடில். நடுவிலே ஒரு நீளமான மேசை. எனெக்கென்னமோ சட்னு கேரள வீடுகளின்  ஊட்டுப்பொறை நினைவுக்கு வந்துச்சு.  பழைய ஸ்டைல் உள்ள தரவாட்டில் மேல் அடுக்களை இப்படித்தான் மரமேசையுடன் இருக்கும். உக்கார பெஞ்சு போட்டுருக்கும். இங்கேயும் அதே!

மேசையின் ஒரு பக்கம் அழாகான கண்ணாடி ஜாடிகள்.  விதவிதமான  காஃபிக்கொட்டைகள். மேசையை ஒட்டி இருந்த  அரைச் சுவரின் மறைப்பில் அடுப்பாண்டை ஒரு பெண். ஓஹோ.... அப்ப அது கீழடுக்களை. சரிக்கும் கேரள வீடு தன்னே!

கொஞ்சம்   சாக்லேட் கொண்டு வந்து வச்சாங்க.  கோக்கோதான் காய்ச்சுத் தொங்குதே!

சூடான காஃபிக்குக் காத்திருந்தோம். பத்தே நிமிசத்தில் ஒரு ட்ரே முழுக்க கண்ணாடிக் கப்புகளில் காஃபி வருது. நாம் ரெண்டே பேர்தானே? எதுக்கு இத்தனை கப்? ஒருவேளை எல்லாருக்கும் சேர்த்தே தயாரிச்சு இருப்பாங்களாயிருக்கும். அங்கே ரெண்டு சின்னப்பசங்க ஒருமூலையில்  விளையாடிக்கிட்டு இருந்தாங்களே.

எல்லா கப்புகளையும்  ஒன்று இரண்டு மூன்று என வரிசைப்படுத்தி  நமக்கு முன்னால் வச்சாங்க. ஏழு கப்பு! என்னன்னு வாயைத்திறந்து விசாரிப்பதற்குள் இன்னொரு ஆறு கப் வந்து  வரிசைக்கு எதிர்வரிசையா உக்காந்துச்சு.  முக்காப்லா டீம்?

மெனு கார்டைக் கொண்டு வந்து எங்க கையில் கொடுத்துட்டு ஒரு சாஸரில் ரெண்டு ஸ்பூன்ஸ் வச்சாங்க. ஏழு வரிசை காஃபி ,ஆறு வரிசை டீ!  எல்லாத்தையும் டேஸ்ட் பண்ணிக் குடிக்கணுமாம்.

பாலி, கோகோனட், ஜின்செங், வனிலா, ஜிஞ்சர், ரெட் ரைஸ் இப்படி காஃபி வகைகள்.   லுவாக் இருக்கான்னு பார்த்தேன். நல்லவேளை இல்லை!
!
டீயிலும்  டாமரிண்ட் & ஸாஃப்ரொன், ஜிஞ்சர், லெமன்க்ராஸ், ரோஸல்லா,  லெமன்,  ரெட் ரைஸ் டீ! தேயிலைச் செடிகள் எங்கே இருக்குன்னு கேட்டால்.... அந்த டீ வகைகளில் தேயிலையே  கிடையாதாம் !!!  நோ டீ இன் டீ:-))))

  அஞ்சாறு கோப்பைகளில் இருந்ததை ஸ்பூனால் எடுத்து ருசி பார்த்தோம். காஃபி ஆசையே என்னைவிட்டுப் போயிருச்சு என்பதே உண்மை:-)  அதுக்காக.....   ?

ஆவலா நம் முகம் பார்த்து  நிற்கும்  டேப சாரி பணியாளர்களிடம் ,

பொய்மையும் வாய்மை யிடத்த புரைதீர்ந்த
 நன்மை பயக்கும் எனின்

என்று தாடி சொல்லி வச்சுட்டுப் போனதை மனதில் நினைத்து  நல்லா இருந்தது. நன்றின்னு சொல்லிக்  கிளம்புனதும்  தோட்டம் கடந்து முகப்பில் உள்ள  இன்னொரு பெரிய குடிலுக்குக் கொண்டுபோகப்பட்டோம்.

இது கடை! ரகம்ரகமான  காஃபி, டீ, வாசனைப்பொருட்கள். மசாலா சாமான்கள் எல்லாம் வச்சுருக்காங்க. லுவாக் பக்கம் திரும்பாம,   பாதுகாப்பா இருக்கட்டுமேன்னு  பாலி ப்யூர் காஃபிக்கொட்டை வெறும் நூறு கிராம் பாக்கெட் ஒன்னு வாங்கினோம். எழுபத்தியஞ்சாயிரம் ரூபாய். இங்கே நம்மூருக்குக் காஃபி,டீ கொண்டுவரலாம். டிக்ளேர் செஞ்சுடணும். (இன்னும்  அதை திறக்கவே இல்லை!)


காஃபி நல்லா இருந்ததா என்று கேட்ட ந்யோமேனுக்கு(ம்) அதே குறள் தான்:-)  ஒரு கிராமத்தினூடாக வண்டி போகுது.   உபுட் என்ற   ஊர் வந்துருச்சாம். வீடுகளின் மதில்களில் எட்டிப்பார்க்கும்  வீட்டுக்கோவில்கள் எல்லாம் தாண்டி அடர்த்தியான மரங்களுக்கிடையில் போகும்  சாலையின் வழியாகப்போய்  வலது பக்கம் திரும்பிக் கொஞ்சதூரத்தில்  நாம் தங்கப்போகும் ஹொட்டேலுக்குப் போய்ச் சேர்ந்தோம்.

 ரெண்டே நாளில்  எங்களோடு அருமையாக பழகி  மனசில் இடம்பிடிச்ச   ந்யோமேனுக்கு  கொஞ்சம்  ருப்பைய்யா அன்பளிப்பாக் கொடுத்ததும்  அவர் கண்ணில் மின்னின மகிழ்ச்சியைப்பார்க்கணுமே!  இப்படி வெகுளியா இருக்காரே! நல்ல பையர். நல்லா இருக்கட்டும்!

தொடரும்...........:-)