மாமனும் மருமகனும் இப்படி மலையையே பிடிச்சுக்கிட்டா (மலேசியப் பயணம் 9)

முந்திக் காலத்துலே கிராமங்களில்  பார்த்தீங்கன்னா..... ஒரு தெரு முழுசுமே அடுத்தடுத்து சொந்தக்காரங்களாவே இருப்பாங்க. கூடி வாழ்ந்தால் கோடி நன்மைன்னு நினைச்ச காலம்!

அப்படித்தான்  இங்கேயும்  மருமான் வீட்டுக்குப் பக்கத்துலே  மாமனும் அவர் மச்சானுமா,  வேண்டப்பட்டவங்க எல்லோரும் கூட்டணி அமைச்சுக் கிடக்குறாங்க.

இன்னிக்குக் காலையில் அறையிலேயே ப்ரேக்ஃபாஸ்ட்டை முடிச்சுக்கிட்டு எட்டுமணிக்கெல்லாம் ரெடியாகிக் கீழே வந்து  நம்ம ஹொட்டேல் வாசலில் டெக்ஸிக்குக் காத்திருந்தோம். ஹொட்டேல் பணியாளர் நமக்கு அதிகம் செலவில்லாத டெக்ஸி கிடைக்க அரும்பாடு பட்டார். ப்ளூ டெக்ஸி வேணவே வேணாமுன்னு அவருக்கு ஒரு அபிப்ராயம். கடைசியில்  ப்ளூதான் கிடைச்சது. மீட்டர் போடறேன். பயப்படாம ஏறுங்கன்னார்  அப்துல் ரெஹ்மான்.

வயசு சொன்னபோது ஆடிப்போயிட்டேன், எழுபது ப்ளஸ்.  இந்தியாவிலிருந்து  அவர் அப்பா இங்கே வந்து செட்டில் ஆனப்பப் பிறந்தவராம். குடும்ப வியபாரத்தைக் கவனிச்சுக்கிட்டு இருந்துருக்கார். பிள்ளைகள் இப்போ தலையெடுத்து வியாபாரத்தைக் கவனிச்சுக்கறாங்க.  இந்தியாவில் இருந்து  கோவில், பூஜை சம்பந்தப்பட்டப் பொருட்களை இறக்குமதி செஞ்சு விக்கறாங்க. இந்து சமய சம்பந்தப்பட்ட சாமான்கள் பெயரெல்லாம் தண்ணிபட்ட பாடு.  தாத்தா காலத்து வியாபாரமாம். மகள் இப்போ  யுனிவர்சிட்டியில்  படிக்கிறாங்க. மற்ற பிள்ளைகள் எல்லோருமே கல்லூரிப்படிப்பை முடிச்சவங்கதானாம். இவர்தான் வேலையிலிருந்து  ரிட்டயர் ஆகிட்டாலும் பொழுது போகலை,  டாக்ஸி பெர்மிட் இருக்கே, அது சும்மாக்கிடக்கும் நேரத்துலே நாம் ஒரு நாலைஞ்சு மணி நேரம் ஓட்டிக்கலாமேன்னு  வண்டி ஓட்டிக்கிட்டு இருக்காராம். அதிகாலை ஓட்ட ஆரம்பிச்சு ஒரு பத்து பதினொன்னுக்கு முடிச்சுக்கிட்டு  வீட்டுக்குப் போயிருவேன்னார். வீடு கூட இங்கே பத்துமலைக்குப்போகும் வழியில்தானாம்.  வாழ்க்கை நல்லாவே போய்க்கிட்டு இருக்கு பிரச்சனை இல்லைன்னார்.

ஒரு இருபத்தியஞ்சு நிமிசத்துலே கோவிலாண்டை கொண்டு விட்டார். சிட்டி விட்டு வெளிவரும்வரை கொஞ்சம் ட்ராஃபிக் ஜாம் இருந்துச்சு. அதுக்குப்பின்.....  ஆஹா, பேஷ் ரகம் சாலை!  'திரும்பிப்போக வெயிட் பண்ணனுமா'ன்னார். ' நன்றி. ஆனால் எவ்ளோ நேரம் இருக்கப்போறோமுன்னு  முடிவு செய்யலை. நாங்க வேற வண்டி பார்த்துக்கறோமு'ன்னோம். 'டெக்ஸி நிறையக் கேப்பாங்கதான். முப்பதுக்கு மேலே கொடுக்காதீங்க'ன்னுட்டு  நம்மிடம் 24 ரிங்கிட் வாங்கிக்கிட்டார்.  இதுலே கோவில் வளாகத்துக்குள்ளே வண்டி கொண்டுவந்து நிறுத்த அங்கே வசூலிக்கும் சார்ஜ் உட்பட எல்லாமே சேர்த்துதான் .

எப்ப வண்டி வேணுமுன்னாலும் கூப்பிடுங்கன்னுட்டு  அவர் ஃபோன் நம்பர் பெயர் உள்ள டெக்ஸி சிட் கொடுத்தார். இங்கே இதுக்குன்னே அச்சடிச்சு விக்கறாங்க போல. நாம் சந்திச்ச டெக்ஸிக்காரர்கள் எல்லாம்  பெயர் எழுதுன கார்டைக் கொடுத்துக்கிட்டுதான் இருந்தாங்க. ஆனா நம்ம அப்துல் ரெஹ்மான்  தனி விஸிட்டிங் கார்டுல்லே அச்சடிச்சு வச்சுருக்கார்!  My 1 Taxi services!

வண்டியை விட்டு இறங்குனதும்  ஒரு  பார்வையிலேயே  வலதுபக்கம் வானுயர்ந்த முருகனும் இடதுபக்கம் ஆனந்த நிலைய விமானமும் பளிச் பளிச்.

முதலில் மலை ஏறுவதா இல்லே  கீழே அடிவாரக்கோவிலான்னு மனம் நினைக்கும்போதே  கால்கள் தானாக  அடிவாரத்தின் இடதுபக்கம் போக ஆரம்பிச்சது. அம்யூஸ்மெண்ட் பார்க்  வளாகத்துலே இருக்கமோன்னு நினைக்கும் வகையில் அழகான கல்பாவிய தரையும் வெட்டி ஒழுங்குபடுத்தப்பட்ட புல்தரைகளுமா ஜொலிக்குது.  இடக்கோடியில்  நம்ம நேயுடு,  கமான் ஹியர்ன்னார். வளாகம் முழுசும் அவர் வழித்தோன்றல்கள் இங்கும் அங்கும் தாவி ஓடுவதும் அழகுதான்.

நாம் பாலியில் பார்த்த  அதே Macaque இனம் தான். ஆனால்  எதையெடுத்தாலும் பிடுங்கிக்கொண்டு ஓடாமல் கொஞ்சம் பண்பட்டவையா இருக்கு.  மெல்லிய ப்ளாஸ்டிக் பை மட்டுமே  அதன் பார்வையில் படும்.  ப்ளாஸ்டிக்  ஒழிப்பு உலகம் முழுசும் நடந்துச்சுன்னால்.....   வேற வகைப் பைகளுக்கு  மாத்திக்குமுன்னு நினைக்கிறேன்.

இங்கிருக்கும்  கோவில்வரிசையில்  மிகவும் சமீபத்தில் லேட்டஸ்ட்டா வந்தவர்  இவர்தான்.  அம்பதடி உசரம். நெஞ்சப் பிளந்து காமிக்கிறார், தன் இஷ்டதெய்வமான ராமனையும் சீதையையும். இவரைக் கடந்தால் இவருக்கான கோவில் ஒன்னு பச்சை நிறத்தில்.  2011 ஆம் வருசம் நவம்பர் 27 மஹாகும்பாபிஷேகம் நடந்துருக்கு. கூப்பிய கரங்களுடன்  மூலவரும் உற்சவரும் வெற்றிலை மாலையெல்லாம்போட்டுக்கிட்டு அருள் பாலிக்கிறாங்க.

கும்பிட்டுத் திரும்பி வந்தால் அடுத்து  பெருமாளும் தாயாரும். தான் திருப்பதி வெங்கடாசலபதின்னு காமிக்க  ஒரு பத்து படிகளுக்கு மேலேறிப்போகும் உசரத்தில்.  கிழக்கு நோக்கிய பெருமாளும் தெற்கு நோக்கிய தாயாரும்.  இங்கே பட்டர் ஒருத்தர் இருந்து  அர்ச்சனை செய்து பிரசாதம் (லட்டு) கொடுத்தார்.

 மேற்கண்ட ரெண்டு கோவில்களிலும் ஏகாந்த ஸேவை லபிச்சது. பெருமாள் சந்நிதிக்குமுன் இருக்கும் கம்பித்தடுப்பையொட்டி நின்னு தலையை இடப்பக்கம் திருப்பினால் தாயார்  சந்நிதி. ரெண்டுபேரோடும் ஒரே நேரத்தில் பேசக்கொள்ள நல்ல சௌகரியம் நமக்கு.  தாயாரே, பெருமாளே..... இன்னிக்கு 39 ன்னு சொன்னேன்.

பிரகாரம் சுற்றி வரும்போது இருந்த உண்டியல் இவர் திருப்பதிசாமிதான்னு அடிச்சுச்சொல்லுது:-))))

பெருமாள் சந்நிதிக்கு முன் செல்லம் போல பெரிய திருவடி.  கோபால் அவருடைய வழக்கம்போல் ஒரு தூணுக்குப் பக்கத்தில் அமர்ந்து  'சிவனே'ன்னு  இருந்தார். தியானமுன்னு நினைச்சுக்கலாம்தான்:-)

பெருமாளும் தாயாரும் இங்கே கிளை தொடங்கியது  2007 ஆண்டு. அந்த ஆண்டு சுதந்திர தின ஸ்பெஷல்(ஆகஸ்ட் 31) திறப்பு விழா. ஆச்சு  ஆறு வருஷம்.  வேற சந்நிதிகள்ன்னு பிக்கல்பிடுங்கல் இல்லாம  ஜாலியா ரெண்டு பேரும் நிம்மதியா இருப்பதைப்போல் எனக்கு ஒரு தோணல். ஆண்டாள் கூட இல்லைன்னா பாருங்களேன்!

கிளம்பும் சமயம் ஒரு குழந்தையும் தாயும்   இன்னொரு பெண்மணியும் வந்தாங்க.  நெய் விளக்கேத்திக் கையில் ஏந்தி சுத்தி வரும் பழக்கம் இங்கெல்லாம் இருக்கு போல. குழந்தை, சூடு தாங்காமலோ என்னமோ விளக்கைக் கீழே போட அது உடைஞ்சு நெய்யெல்லாம் பளிங்குத்தரையில் சிதறிவிழ. அம்மா கடுஞ்சொல் சொல்லி, தரையைத் துடைக்க பேப்பருக்கு அல்லாடினாங்க:( குழந்தை முகம் கோணி அழத் துவங்க.......   ப்ச்.  எதுக்குப்பா இதெல்லாம்?(

படிகளில் இறங்கித் தரைக்கு வந்தால் அங்கொரு  அழகான சின்ன அளவான குடும்பம், ரெண்டு குழந்தைகளுடன் .  நம்மை  க்ளிக்கித்தாங்கன்னு  கேமெராவைக் கொடுத்தேன். சின்னப்பேச்சில் , அவுங்க சுற்றுலாவுக்காக  யாழ்பாணத்துலே இருந்து வந்ததாச்  சொன்னாங்க. நிலமை எப்படின்னு கேட்டதுக்கு இப்பப் பரவாயில்லையாம்.

மேலே இருந்து கொட்டும் நீர்வீழ்ச்சி, அடியில்  அழகான  ஒரு தடாகம். செயற்கை நீரூற்றுகள்  தண்ணீரை  மேலே பீச்சியடிக்குது.  இதையொட்டிய  கட்டிடத்தின் பால்கனியில்  சிவனும் பார்வதியுமா சிட்டிங்.  சிட் அவுட் என்பதை சரியாப் புரிஞ்சுக்கிட்ட ஜோடி.  இதோ வரேன்னுட்டு

அடுத்த வீட்டுக்குப்போனோம். வழிநெடுக வரிசையா ஆறு (படை) வீடுகள்.  'அங்கே 'இருக்கும் அதே திருக்கோலங்களில் இங்கே(யும்) சின்னச்சின்ன  வெள்ளை மாடங்கள் அழகாத்தான் இருக்கு.

 கோவிலுக்குள் புள்ளையார்  அட்டகாசமான அலங்காரத்தில் இருக்கார். குருக்கள் தீபாராதனை காட்டி விபூதி  கொடுத்தார். அடுத்த சந்நிதியில்  மதுரை மீனாக்ஷி. கருவறை சுற்றியுள்ள வெளிப்ரகாரத்தில்  மீனாக்ஷி கல்யாண கோலம்,    ஒருதலையில் ரெட்டையானைகள் இப்படி  அழகழகான சிற்பங்கள். எல்லாம் சுதைச்சிற்பங்களே. தலவிருட்சம்,வாகனங்கள் எல்லாம்  இருக்கு.   நடராஜர் ஆடிக்கிட்டே இருக்கார்.

 மாடிப்படிகளில் ஏறிப்போனால்  யானைகள் வரவேற்கின்றன, மாடியில் அக்கடான்னு தனியா இருக்கார் லிங்கரூபத்தில்  சிவன். அவருக்கு எதிரே நந்தியும் பலிபீடமும் இருந்தாலும்  எதிரே கைப்பிடிச்சுவர் தாண்டி  ரொம்பவே அழகான பெரிய நந்தி ஒன்னு  கம்பீரமாக் காலை மடிச்சுப்போட்டு  உக்கார்ந்துருக்கு.  சந்நிதியைச் சுற்றிவர முடியும். ஒருபக்கசுவர் முழுசும் பனிபடர்ந்த  ஹிமயம், வரைஞ்சு வச்சுருக்காங்க.

பசங்கதான்  சுவாதீனமா மாடிக்குத் தாவி வந்து பக்தர் ஒருவர் கையிலிருந்த பையைப் பிடுங்கிக்கிட்டுப் போச்சுங்க.

படிகளிறங்கி கீழே வந்தோம்.  முருகனும் வள்ளியும் தேவயானையும், புள்ளையாரும், சிவனும் பார்வதியும்,மதுரை மீனாக்ஷியும்,  மயிலோடு நிற்கும் முருகனுமா தகதகன்னு மின்னும் உற்சவர்கள் தனித்தனி மாடங்களில் சுவரோரமாக நின்னு அருள்பாலிக்கிறாங்க.

ஆச்சு... எல்லோரையும் தரிசனம் செஞ்சு முடிச்சாச்சு. முருகா,ஹியர் ஐ கம்!

தொடரும்...........:-)